Bu ülkenin en büyük sorunlarından birisi
bana göre aydın ve özellikle ünlü sanatçılarının çok korkak olması. Ülkede
kıyamet kopsa umurlarında değil.
Sokaklar savaş alanına döndü, çocuklar katledildi, katliamlar yaşandı.
Yıllardır binlerce insan hukuksuz bir şekilde cezaevlerine atıldı ama yine de
onlar, başka bir ülkede yaşıyorlarmış taklidi yapmaya devam etti...
Devletten kaynaklanan her türlü hukuksuzluğa ve antidemokratik
uygulamaya karşı söz söylememe konusunda neredeyse hepsi hemfikir.
Bu ülkenin bir yarısında yıllardır yaşanan çatışmalar, ölümler ve tüm
insan hakları ihlalleri onların gündemine hiç girmedi.
Sadece toplumsal duyarlılıkların ve
baskıların ağır bastığı, herkesin kendisini bir şeyler söylemek zorunda
hissettiği zamanlarda (asker cenazeleri-bombalı saldırılar) klişe mesajların
dışında çoğu hiçbir zaman belirlenen o sınırı aşmadı.
Olanları, yapılanları
sorgulama gereği hissetmedi. Düşünün Türkiye gibi siyasetin ve
politikacıların hiç gündemden düşmediği, her gün türlü tuhaflığın yaşandığı bir
ülkede siyasi hiciv yok; ne stand up gösterilerinde ne de filmlerinde.
En son Gezi eylemleri sırasında bazıları
zincirlerini kırıp, doğru ya da yanlış hiç olmazsa bir eylemselliğe imza attı.
Siyasal kibirli iradeye karşı gelme cesaretini kendinde buldu.
Ancak kısa süre sonra yaptığı şeyin
muhasebesini yapıp, kariyeri ve kazancı için bunun tehlikeli olduğunun farkına
varıp u dönüşü yapanlar yine şaşırtmadı.
Bunları anlatmamın nedeni Fenerbahçe,
daha doğrusu Aziz Yıldırım için adalet çağrısı yapan ünlü isimlerin hazırladığı
o ilginç video.
Yanlış anlaşılmasın yaptıkları şey yanlış
değil. Türkiye'de son birkaç yıldır insanların nasıl yargılandığı, nasıl
suçlanıp bir anda cezaevlerine atıldığı ortada. Ancak burada bir başka sorun var.
Aziz Yıldırım için bir araya gelen ve "adalet adalet" diyen
birbirinden ünlü bu sanatçılar şimdiye kadar olan biten her şeye karşı hep
suskundular.
Herkesi ayağı kaldıran olaylar olduğunda bile, baskılara
dayanamayıp attığı bir tweeti birkaç saat sonra silecek kadar ürkektiler.
Çok eskilere gitmeden, sadece son birkaç
yılda Türkiye'de olanlara baktığımızda, dehşet verici örnekleri görebiliriz.
Özellikle devlet ve üniformalılardan kaynaklanan şiddet hiç bitmedi.
Ölen çocukları mı saysak yoksa puşi taktığı
için ve ya parasız eğitim talep ettiği içeri içeri atılan gençleri mi?
Hadi dağ başında vurulup bırakılan ve 3 yıldır adalet adına tek bir
adım atılmayan Roboskililer'den belki hiç haberleri olmadı. Peki ya linç edilen
Ali İsmail Korkmaz ve diğerleri?
Bana göre bu ülkedeki tüm hukuksuzluklar
ve antidemokratik uygulamalar karşısında konuştuğunda büyük bir etki yapma
gücüne sahip çoğu şöhretli fazlasıyla korkak ve temkinli. Bu yüzden de hep
sustular, hep görmezden geldiler.
Öne çıktıklarındaysa daha çok soft ve
zararsız olayları, cümleleri tercih ettiler. Tıpkı Aziz Yıldırım için adalet
istedikleri bu video gibi. Aziz Yıldırım'n yeniden yargılanmasında sorun
görmüyorum.
Ancak Aziz Yıldırım ve
camiası bu konuda seslerini duyurabilecek güce de imkanlara da sahip. Bunu
fazlasıyla da yapabiliyorlar.
Keşke bu çok ünlü şahsiyetlerimiz
yıllardır adalet bekleyen diğer insanlar için de bu kadar duyarlı ve cömert
olsalardı.
Örneğin kitap sattığı için örgüt üyeliğiyle suçlanan ve 5 aylık
ikizleriyle cezaevine girmesi an meselesi olan Mülkiye Kılıç için de adalet
isteyebilirler mi?
Zahmet edip 140 karakteri yan yana getirip "o çocuklar cezaevinde
büyümemeli" diyebilirler mi?
Bence diyemezler. Çünkü aynı zamanda bir taraftar olarak Fenerbahçe tribünlerine oynamak,
yönetimin gözüne girmek varken onları politik "marjinal" gösterecek
çağrılarda bulunmaları hiç de akıllıca değil...
